با ما در ارتباط باشید
با مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
نشست تخصصی فیلم سینمایی «فراری» به کارگردانی علیرضا داوودنژاد و با حضور ترلان پروانه بازیگر این اثر، در موسسه سینمایی برگ با مدیریت سمانه افکاری، روز شنبه 18 شهریور ماه امسال برگزار شد.
به گزارش سینماپرس، ترلان پروانه درابتدا درباره پیوستن به فیلم «فراری» توضیح داد:«من به دفتر آقای داوودنژاد رفتم و اندک توضیحی درباره این فیلم داده شد و لطف داشتند و به من گفتند که خیلی از حضور من در این پروژه خوشحال می شوند، اما با این حال برای یافتن بهترین بازیگر به کلاس های بازیگری تهران و گیلان خواهند رفت، این اتفاق افتاد و در نهایت این شانس را داشتم که من را برای نقش گلنار انتخاب کردند».
وی در ادامه درباره آموختن لهجه شمالی برای ایفای نقش گلنار گفت:« من حدود یکماه با خانمی که اتفاقا در این اثر حضور دارند تمرین کردیم و خوشبختانه به این لهجه مسلط شدم. چند سال گذشته سریالی به کارگردانی آقای حسن پور بازی کردم که فضای سال های 1330 را نشان می داد و اندکی با این لهجه آشنا بودم، اما آقای داودنژاد به دنبال ایفای تمام و کمال نقش هستند و به همین خاطر تمرین ها خیلی جدی و موثر پیش رفت. من همیشه برای بازی بیماری های خاص و بیان لهجه بر این باور هستم که باید خیلی با وسواس انجام شود. خانمی که لهجه را به من آموزش دادند، آموزشگاه بازیگری در گیلان تاسیس کرده اند و کلیه دیالوگ های من را با آقای آبنار گوش می دادند. من تاکید داشتم که بررسی لهجه من هر قدر زمان ببرد مساله ای نیست، اما باید به درست ترین شکل بیان کنم».
این بازیگر افزود:« وقتی کار را فیلمبرداری کردیم 17 سال داشتم و با این نقش همذات پنداری می کردم. به طور کلی شخصیتی مثل گلنار دور از جامعه ما نیست، به طور مثال گلنار در بخشی از فیلم می گوید: عاشق نباشی نمی فهمی من چی میگم. من این جمله را بارها از زبان هم سن و سال های خود در جامعه شنیده ام.
ترلان پروانه در خصوص همکاری با محسن تنابنده اشاره کرد:«اگر هر شخص دیگری به جز آقای تنابنده در این فیلم ایفای نقش می کردند، قطعا ارتباط بین ما دو نفر به این درستی شکل نمی گرفت. ما در طول قصه شاهد سردی ابتدای رابطه این دو نفر و صمیمیتی که به مرور ایجاد می شود، هستیم. پشت صحنه نیز ارتباط بین من و آقای تنابنده به این صورت پیش می رفت و سیر ارتباط ما بر ارتباط نقش هایمان نیز تاثیر گذار بود، در نتیجه حاصل کار طبیعی و باور پذیر شد».
او افزود:« خوشبختانه این شانس و افتخار را داشتم که پیش از این فیلم نیز با افراد شاخص همکاری داشتم، اما طولانی بودن این پروژه و فیلمبرداری 95 درصد فیلم داخل ماشین برای من استرس زا بود که در جلسات پیش از کارنقطه نظرات من و آقای تنابنده یکسان شد و به من کمک کردند ، در نهایت رابطه من و آقای تنابنده مثل، بازی پینگ پنگ به تعامل دو طرفه رسید. همچنین آقای پرتوی از انتخاب نام کاراکتر ها مثل نادر که فرد نادری در جامعه ما است مه بدون هیچ چشم داشتی به کسی کمک می کند، از جمله ریز بینی های آقای پرتوی است و دیالوگ ها بر نزدیک شدن ما به نقش تاثیر زیادی داشت. آهنگ خواندن ها و برخی شوخی ها را در جلسات پیش تولید پیشنهاد دادیم و آقای پرتوی و داودنژاد پذیرفتند».
وی درباره چشم اندازی که برای بازیگری در این فیلم داشته، توضیح داد:« هر بازیگری از دریافت جایزه و کاندیدا شدن فیلمی که بازی کرده خوشحال می شود و من این اتفاق را پیش بینی می کردم و به ایفای نقش در این فیلم مفتخر هستم. بحث دیگر هدف من از حضور در این فیلم است که باید بگویم دوست داشتم تا در بیان آنچه که این فیلم درباره جامعه ما می گوید، سهمی داشته باشم.
بازیگر نقش گلنار درباره تفاوت این نقش با سایر نقش هایی که ایفا کرده گفت:«ابتدا علاقه خاصی به شخصیت نداشتم، اما گلنار کاراکتری است که من به کمک آقای داوونژاد به جزئیات وجودش رسیدم. پایان این پروژه پایان گلنار برای من نبوده و هنوز گاهی دلم برای او تنگ می شود، چرا که کاملا احساس می کنم که خلقش کرده ام».
او درباره اختیارات خود و سایر بازیگران این اثر اشاره کرد:« با حضور آقای پرتوی 7 مرتبه روند قصه را تغییر دادیم و آقای داودنژاد در بسیاری از بخش های فیلمنامه و بازیگری به ما اختیار تغییر را می دادند و همیشه می گفتند: این یک زندگی است که باید نبض آن بزند. گلنار و نادر کاملا خلق شده توسط آقای پرتوی است و تنها سکانس تصادف برگرفته از اتفاق واقعی بوده، اما آن دو فرد روایت های متفاوتی درباره این اثر دارند. من از صفر تا صد از این فیلم و بازی خودم تا ابد دفاع می کنم».
این بازیگر درباره فیلمبرداری بخش عمده «فراری» در خیابان توضیح داد:«تجربه کار خیابانی را با این شدت نداشتم. زمانی که کل تهران دچار آلودگی شدید بود و ما در بدترین بخش های تهران فیلمبرداگری داشتیم. گاهی صبح ها زیر سرم می رفتم و آقای کوثری و داودنژاد می گفتند که سه روز کار را تعطیل کنیم، اما من می گفتم اصلا این کار را نکنیم و بهتر که حال من تحت تاثیر این آلودگی باشد. از طرفی ماشین هم بسیار فرسوده بود و هر بار که داخل این تونل می رفتیم پلیس جلوی ما را می گرفت. فیلمبرداری فراری نزدیک به سه ماه طول کشید و این مساله برای سخت بود. بهشت ما از جهت راحتی کار روزهای فیلمبرداری در خانه بود که چهار روز بیشتر زمان نبرد».
پروانه درباره جذاب ترین بخش فیلم از نظر خود اشاره کرد:« جایی که گلنار فکر می کند نادر برای ازدواج با حاجی او را به خانه برده و حالا در طول مسیر با او دعوا می کند از جهت بازیگری خودم و خاطره آن روز برای من جذاب ترین بخش فیلم است. اکثرا ما سکانس پلان می گرفتیم و وقتی شما بخواهید از قبل حس را بگیرید و اعلام آمادگی کنید خیلی راحت تر از زمانی است که در حین فیلمبرداری سکانسی ناگهان گریه کنید. من بعد از اجرای این سکانس به گوشه ای رفتم و آقای داودنژاد به من گفتند بیا ببینیم چکار کردی و من نپذیرفتم و از دور در حال نظاره بازی خودم از روی مانیتور بودم و می دیدم که آقای داودنژاد با تحسین به بازی من نگاه می کنند و چهره من را از روی مانیتور نوازش می کند. آقای داودنژاد ناگهان برگشتند و از حضور من غافلگیر شدند، گفتند تو اینجا چکار می کنی و از آن جایی که اهل تمجید مستقیم نیستند و گفتند: خیلی خوب بودی . من از اینکه آقای داودنژاد از بازی من احساساتی شدند، بسیار خوشحال شدم».
او درباره نقش خانواده اش در بازیگری خود توضیح داد: «وقتی 4 ساله بودم و سواد خواندن و نوشتن نداشتم به کمک پدر و مادرم به خصوص مادرم دیالوگ ها را حفظ می کردم و امروز که می بینم بازیگری چقدر سخت است و گاهی توان سختی های این کار را ندارم به این فکر می کنم که خانواده همراهی دارم و از آن ها تشکر می کنم و هنوز هم برای انتخاب آثار از آن ها مشاوره می گیرم».
وی در پایان بازی در فیلم «فراری» را فصل متمایز فعالیت خود دانست وتاکید کرد:« در هر دوره سنی یک اثر به طور خاص برای من به این شکل رقم می خورد، همانطور که برای بازی در فیلم پیشونی سفید جایزه بین المللی بازیگر نوجوان را دریافت کردم. فیلم «فراری» به طور قطع فصل متمایز فعالیت من در این دوره سنی است. با بازی در «فراری» اعتقادم به فیلم هایی که بازی می کنم بیشتر شده است. برای نقش های پیش از گلنار نیز انرژی زیادی گذاشتم، اما بعد از فراری نقش های قابل دفاع تری بازی خواهم کرد و می دانم که برای رسیدن به پروژه ای مثل «فراری» باید خیلی صبر کنم و من خیلی صبور نیسنتم، در نتیجه تنها اندکی حساسیت بیشتری در انتخاب نقش ها خواهم داشت».
موسسه سینمایی برگ با مدیریت سمانه افکاری دو روز در هفته به اکران فیلم های سینمایی با حضور یکی از عوامل اثر، تحت عنوان یک فیلم، یک فیلمساز/ یک فیلم، یک بازیگر می پردازد
باران کوثری گفت: مهمترین عامل رسیدن به بازی های درست برای یک فیلم، شناخت بازیگرها از بازی یکدیگر است و من معتقدم یک بازی درخشان که در مجموعه جا نیفتد، ارزشی ندارد.
به گزارش سوره سینما، جلسه نقد و بررسی فیلم سینمایی «کوچه بی نام» به کارگردانی هاتف علیمردانی و با حضور باران کوثری در موسسه سینمایی برگ با مدیریت سمانه افکاری در روز دوشنبه، ۱۳ شهریور ماه امسال برگزار شد.
باران کوثری بازیگر فیلم «کوچه بی نام» به بیان نحوه بازیگری در این اثر و به طور کلی سینما و تئاتر، برای حاضرین در این جلسه پرداخت: «بازیگر ها در فیلم «کوچه بی نام» بهترین انتخاب برای نقشی که ایفا می کنند هستند و این رویکرد فارغ از اسم آن ها بوده است. نقش خواهر بزرگتر نشان می دهد که تربیت خانواده در چه راستایی بوده و در واقع سرکشی های نقش محدثه به دلیل فاصله بین دختر محبوب خانواده یعنی ، خواهر بزرگتر و محدثه به عنوان دختر کوچک تر خانواده رخ می دهد. بسیاری از کاراکتر ها در فیلمنامه ها آورده زیادی برای فیلمنامه ندارند، در حالیکه دست آوردهای خوبی برای شخصیت ها و فضا داشته باشند.شخصیت خواهر و بچه ها و نوه هایش وافتادن نوه در چاه همگی نشان دهنده فضایی است که خانواده پر جمعیتی را تصویر می کند، خانواده ای که درتربیت دخترهای خانه با وضعیتی خلاف آنچه که می پنداشته، رو به رو می شود. حادثه اول فیلم با افتادن بچه در چاه رخ می دهد و در واقع حضور هیچ کاراکتری بی تاثیر نیست. درباره نقش خود نیز باید بگویم که حضور فردی مثل امیر آقایی نشان دهنده میزان تمایل محدثه به فرار از خانه است و این تمایل تا جایی پیش می رود که او حاضر به رابطه با مرد متاهلی می شود تا شاید او را به کشور دیگری ببرد.کاراکتر محدثه دچار تحول نمی شود همانطور که سایر کاراکتر ها نیز در حال تحول نیستند و این مساله برای من قابل تحسین است. همچنین ساده نگری محدثه در بخش های مختلف این اثر برای من بسیار جذاب بوده است».
وی درباره تکنیک بازیگری خود در این فیلم توضیح داد:« هاتف علیمردانی این کاراکتر را بر اساس شخصیت واقعی به نام نسیم نوشته بود و من روزهای زیادی را با این دختر زندگی کردم و نسیم آورده زیادی برای من داشت، اما بازیگری برای من چیزی فراتر از تقلید است. به نظرم تقلید جذاب نیستف چرا که همه این آدم ها را در خیابان هم می بینیم و جذابیت همان کاراکتر ها بر روی پرده سینما از بازی فراتر از تقلید به دست می آید. من از رفتار به ذهن افراد می رسم. من ریشه رفتار آدم ها را در خود پیدا می کنم و سعی می کنم از ژست افراد به ایفای نقش ها بپردازم. گریم ولباس برای من بسیار تعیین کننده است و معمولا تست گریم های بسیاری دارم. با ایمان امیدواری که مشغول تست گریم بودیم و او پیشنهاد کاکل مو را داد ابتدا خودم و سایر همکاران از اغراق آمیز بودن این مدل مو هراس داشتیم، اما وقتی بیشتر بر چهره و گریم متمرکز شدم، بار مهم این نشانه و تاثیر آن در ارتباط من و مخاطب با نقش محدثه را متوجه شدم». وی در این خصوص افزود:« گاهی بازی هایی را می بینیم که از بیرون نقش را اجرا می کند و این نوع بازیگری از دید من بازیگری توریستی است. بازی های لب مرزی که تا عمق کاراکتر پیش نمی رود، جذابیت و تاثیری که باید را ندارد».
باران کوثری در ادامه اشاره کرد:« نگاه نقادانه به فیلم ها بسیار خوب است، اما کمی رهاتر به فیلم ها نگاه کنیم. فیلم های هالیوودی از ابتدای اثر به مخاطب می گوید که قصه همین است که من می گویم، به طور مثال می گوید من در خیابان هفت تیر می کشم و کسی نمی تواند بگوید که چرا این اتفاق می افتد. اگر بخواهیم خیلی سخت به فیلم نگاه کنیم دایما بخش های مختلف به نظرمان غیر واقعی و نادرست می آید».
او درباره حضور فرشته صدر عرفایی و فرهاد اصلانی در این فیلم گفت:« مهمترین عامل رسیدن به بازی های درست برای یک فیلم، شناخت بازیگرها از بازی یکدیگر است و من معتقدم یک بازی درخشان که در مجموعه جا نیفتد، ارزشی ندارد. بازیگر خودخواه بازی خوبی ارایه نمی کند و ذره ای به ارزش اثر اضافه نمی کند. اگر فرشته صدر عرفایی و فرهاد اصلانی در این فیلم حضور نداشتند بازی من آنطور که باید دیده نمی شد و بر این باور هستم که جوایز من برای این فیلم به هرسه ما تعلق دارد».
این بازیگر درباره معیار انتخاب کارگردان گفت:« معیار من برای انتخاب کارگردان بیش از هر عاملی به کنترل او بر بازیگر برمیگردد. کارگردان باید به معدل درستی از بازی ها برسد و باید در راس هرم بایستد تا همه زوایای اثر تسلط داشته باشد. من بازیگری هستم که تا زمانی که توجیه نشوم توانایی ایفای درست نقش را ندارم، البته بازیگری نیستم که به هر شکلی در صدد عملی شدن نظر خودم باشم، چرا که مادرم همیشه به من گفته که در نهایت نظر کارگردان اهمیت دارد و من نیز به این باور رسیده ام، اما برای ایفای نقش درست سعی می کنم به آنچه انجام می دهم، ایمان داشته باشم. همه جزئیات سینما به یکدیگر وابسته است و اندک ضعفی در بازی من می تواند در کل اثر و فعالیت هر یک از عوامل تاثیر بگذارد».
او درباره اهمیت پیام «کوچه بی نام» توضیح داد:« فیلم اصراری بر اشاره به طبقه پایین جامعه و یا تاکید به نکته سیاسی و اجتماعی ندارد و تنها به بیان قصه ای در این طبقه پرداخته است. به طور کلی فیلم ها نباید حتما پیام عجیب و مستقیمی داشته باشند، چرا که چنین نگاه مطلقی سینما را از بین می برد. من همیشه دوست دارم تریبون طبقه پایین جامعه باشم و قصه این اثر با پرداخت مناسب این طبقه را نشان می دهد. یک خانواده مذهبی سنتی تنها به دلیل همزیستی مجبور به تحمل دختری هستند که برای عقب نماندن از نسلش در مقابل این خانواده ایستاده است و همین بچه قصه در فیلم «کوچه بی نام» برای من یک شاهکار محسوب می شود. شکل جدیدی از پدر سنتی را در این فیلم می بینیم که در نهایت او این دختر را می پذیرد و یکی از درخشان ترین بازی های آقای اصلانی را در این نقش شاهد هستیم. فضای فیلم «کوچه بی نام» به خوبی وجود آمده، چرا که این فضا واقعا بین گروه در پشت صحنه وجود آمده بود».
باران کوثری درباره انتخاب نقش ها یی که ایفا می کند اشاره کرد:« من نگاه ایده آلیستی به انتخاب هایم ندارم و هرگز گزیده کار نیستم. فیلمی که از بابت بازی در آن و کشاندن مخاطب به تماشای اثر عذاب وجدان نداشته باشم را می پذیرم. نگاه افراد متفاوت است به طور مثال، فیلم «عصبانی نیستم» هر بار اشک من را در می آورد، در حالی که برخی را عصبانی می کند. کار بازیگرتنها درخشیدن نیست، بلکه بازیگری است. بازیگری یک شغل ارزشمند مانند، سایر مشاغل جامعه است. بهتر است باز هم مثالی بزنم، نمایش«شیرهای خان بابا سلطنه» را حتما ببینید. امروز گلاب آدینه به عنوان بازیگری که هیچ نیازی به اثبات خود ندارد، نقش فردی سیاه را به نحوی رها روی صحنه بازی می کند و تنها به خلق فکر می کند و برای هیچ چیز جز نقش بازی نمی کند».
او درباره بازیگری تئاتر نیز توضیح داد:« دوره ای در تئاتر بود که محمد یعقوبی، علیرضا نادری و به شکل دیگری فرهاد مهندس پور و حامد محمد طاهری و برخی دیگر از هنرمندان فعالیت داشتند و هر گوشه تئاتر شهر اتفاق های عجیب و غریبی رخ می داد و شما به عنوان مخاطب با خود فکر می کردی که اینجا فرهنگی ترین شهر دنیا در حوزه تئاتر است. علت این است که گروه های نمایش تمرین های فراوانی برای هر اثر داشتند و راحت قانع نمی شدند. یک نمایشنامه نیازمند هزار ایده و موقعیت جدید است و همچنین هر ایده ای برای نمایش روی صحنه جالب نیست. زمانی دختر کم سن و سالی بودم و با لباس مدرسه همه این نمایش ها را چند مرتبه می دیدم. نمایش «ای مرد گنده گریه نکن» کاری از جلال تهرانی را که سه ساعت زمان می برد، بارها تماشا کردم. آن زمان حتی متن برخی از این کارها را متوجه نمی شدم، اما آنقدر کیفیت به چشم می آمد که مبهوت موقعیت بصری بودم. امروز با من تماس می گیرند و برای بازی در نمایشی که تنها بیست روز به اجرای آن باقی مانده ، از من دعوت می کنند و این زمان ها بسیار کوتاه است. ارزش تمرین و کشف در حین تمرین از بین رفته و بزرگترین ضربه از همین زاویه به تئاترو سینما وارد می شود».
وی همچنین افزود:«متن هم بسیار مهم است. بازیگری من به قبل و بعد از آشنایی با متن های محمد رضایی تقسیم می شود. اگر قصد حضور در صحنه دارید از متن های سنگین و کشف این نوع آثار شروع کنید و در گام بعدی معجزه تمرین را جدی ببینید. تمرین های کنار هم و گروهی ثمره بزرگی دارد که بعد ها کاملا در تصویر حس می شود. همزیستی لحظه را می آفریند و فضاسازی هر اثر بهتر شکل می گیرد».
موسسه سینمایی برگ هر هفته در روزهای دوشنبه و پنج شنبه به برگزاری جلسه نقد و بررسی فیلم های سینمای ایران با حضور یکی از عوامل اثر می پردازد
کاوه سجادی حسینی از اولین تجربه تئاتری خود به عنوان کارگردان در تماشاخانه پالیز خبر داد.
کاوه سجادی حسینی کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به جدیدترین فعالیت های هنری خود گفت: در حال حاضر و در کنار ادامه فعالیت های سینمایی خود، یک نمایشنامه با نام «برزخ» اثر آریل دورفمان را روی صحنه می برم.
وی ادامه داد: این نمایش که اولین تجربه من به عنوان کارگردان تئاتر به شمار می رود، مرداد و شهریور ماه سال جاری در تماشاخانه پالیز اجرا می شود.
این کارگردان سینما با بیان اینکه تهیه کنندگی این نمایش توسط وحید حسینی انجام می شود، توضیح داد: «برزخ» دو بازیگر اصلی زن و مرد دارد که به زودی این دو هنرمند معرفی می شوند. البته صحبت های نهایی با دو بازیگر اصلی انجام شده است که به محض عقد قرارداد اسامی آنها اعلام می شود.
سجادی در پایان گفت: پیش از این، به عنوان عکاس، مشاور و دستیار کارگردان با هنرمندانی چون محسن علیخانی و حسین کیانی تجربه همکاری داشته ام.
دو نمایشنامه «گربه در خون خودش» و «قلعه انسانات» نوشته علی شمس با ترجمه پریسا نظری از زبان فارسی به ایتالیایی و توسط نشر «فوری لینا» منتشر شد. این ۲ اثر که در یک مجلد به چاپ رسیده اند، اولین نمایشنامه های ایرانی هستند که به زبان ایتالیایی ترجمه و چاپ شده اند.
نمایشنامه «قلعه انسانات» پیش از این با کارگردانی علی شمس در جشنواره بین المللی تئاتر فجر، تالار سایه ، فستیوال فرینج رم و تئاتر سالوئونه رم اجرا شده بود، اما نمایشنامه «گربه در خون خودش» تا به حال در ایران اجرا نشده است
قرار است رونمایی از این ۲ نمایشنامه در روز ۲۵ مارچ (۵ فروردین ماه ۹۶) و در مرکز فرهنگی حزب پی دی با حضور علی شمس مؤلف آثار و پریسا نظری مترجم انجام شود.
ابراهیم گلستان نویسنده نیز مقدمه ای روی این ۲ نمایشنامه نوشته است
پیش تر از این نمایشنامه های «امینه»، «ابوالهول»، «اگر شبی از شب های تهران مسافری»، «حیات النفوس» و «داستان های میان رودان» از علی شمس در ایران منتشر شده است.
دو نمايش‌نامه‌ي رسم زن‌داري و بيمار قلابي همواره در زمره‌ي شانزده کمدي برگزيده‌ي گولدوني به حساب آمده‌اند. اين دو در کنار کمدي‌هايي چون يک نوکر و دو ارباب، مدير مهمان‌خانه، دروغ‌گو، بيوه‌ي زيرک، کازانوا، قلچماق‌ها، توصيه‌‌ي تصادفي، تياتر کمدي و... از شاهکارهاي او محسوب مي‌شوند. خانواده و عشق، دو کليدواژه‌ي پر تکرار گولدوني است که در اين‌جا هم رعايت شده است. رسم زن‌داري از محبوب‌ترين کمدي‌هاي اجرا شده در تمام طول تاريخ شهر ونيز است. این دو نمایشنامه به همراه مقدمه ای مفصل از تاریخ کمدیا دلارته و تاثیر آن بر تئاتر رنسانس توسط نشر قطره برای اولین بار به چاپ رسیده است .از گولدولی علی رغم شهرتی که در ایران بهم زده ، نمایشنامه های چندانی در دست نیست ،به این واسطه نشر قطره فرصتی فراهم آورده تا مخاطب ایرانی هر چه بیشتر با کمدی های بزرگ رنسانس آشنا شود .
"تياتر کمدي" مهم‌ترين اثر کارلو گولدوني در ميان بيش از سيصد و پنجاه نمايش‌نامه‌اي است که او نوشته. در حقيقت مي‌توان اين کمدي را مهم‌ترين نمايش‌نامه‌ي قرن هفدهم ايتاليا دانست. گولدوني بوطيقاي خود را به طرزي خلاقانه در مديوم نمايش‌نامه تحرير کرده است." تياتر کمدي" علي‌الاطلاق اولين نمايش‌نامه‌ي جهان است که جغرافياي اصلي‌اش تئاتر و قهرمانانش خود تئاتري‌ها هستند. تياتر کمدي را بايد فن شعر کمدي رنسانس دانست. نمايش‌نامه‌اي که تأثيرش تا دو قرن بعد از خود و در آثار بزرگي همچون امشب از خود مي‌سازيم و شش شخصيت در جست‌وجوي نويسنده پيداست. عروس ايراني نمايش‌نامه‌اي ناخوانده از گولدوني است که ماجراي آن در اصفهان دوره‌ي صفوي مي‌گذرد. آدم‌هاي قصه ايراني‌اند. گرچه اين نمايش‌نامه هرگز در ميان آثار مطرح گولدوني قرار نگرفته، اما از جهت نگاه و فهمي که او از ما ايراني‌ها در قرن هفدهم دارد، بسيار جذاب و جالب‌توجه است. این دو نمایشنامه برای اولین بار و تسط نشر قطره در ایران منتشر شده است . علی شمس نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر با ضمیمه مقدمه ای تفصیلی درباره کمدیادلارته و تئاتر گولدونی بر این کتاب سعی در واشکافی سیر کمدی در دوران اوج خود در اروپا دارد . ازین این مترجم در مقام نمایشنامه نویس پیش ازین آثاری همچون " امینه "، "ابوالهول "، "اگر سبی از شب های تهران مسافری " و " حیات النفوس و داستان های میان رودان " به چاپ رسیده است . گفتنی است اخیرا از شمس دو نمایشنامه " گربه در خون خودش و قلعه انسانات " به زبان ایتالیایی و در شهر رم منتشر شده است .
به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری برگ به دلیل استقبال هنرجویان و درخواست وتماس های مکرر، مهلت ثبت نام مدرسه تئاتر ميزانسن برای کمپ دوم تا 18 اسفندماه تمدید شد.
ثبت نام در کمپ دوم مدرسه تئاتر میزانسن تا 18 اسفند ماه مهلت دارد و پس از آن هنرجویانی که در این کمپ ثبت نام کرده اند در یک کارگاه 5 روزه شرکت می کنند و پس از پایان کارگاه و ارزیابی توسط اساتید، از میان هنرجویان شرکت کننده 15 نفر انتخاب می شوند و به کمپ دوم مدرسه تئاتر میزانسن راه می یابند.
شایان ذکراست مهلت ثبت نام اعلام شده به هیچ وجه مجددا تمدید نخواهد شد.
کمپ دوم مدرسه تئاتر میزانسن از 16 فروردین ماه سال 1396 کار خود را آغاز می کند.
مدرسه تئاتر ميزانسن به عنوان اولين مركز آموزش رويكردهاي معاصر اجرايي در شاخه هاي پرفورمنس آرت، تئاتر فيزيكال، تئاتر ديجيتال، تئاتر ابژه و تئاتر مستند در كمپ هاي ١٣ ماهه در موسسه فرهنگی هنری برگ برگزار خواهد شد.